Wobec sytuacji na Ukrainie zmuszony jestem ponownie odwołać się do przesłania jakie niesie ze sobą obraz namalowany w 2010 roku „Zanim opadnie pył”.

Świat kocha się w zgiełku.

W rozpisie tekstowym na twarzy.

W rozkapryszeniu kobiet,

może nawet dam?

Tym razem trochę uniwersalnego spojrzenia na rzeczywistość pod kontem próżności w bardzo szerokim tego słowa znaczeniu i stąd wiersz:  Sprzedawca balonów (walczę z tym, ale trudno mi tytuły własnych utworów zamykać w cudzysłów z logicznego punktu widzenia).

Czasem zastanawiamy się nad tym, co w istocie jest jawą, co snem? Gramy swe, nie zawsze pierwsze role, bo najczęściej w teatrze, tym prawdziwym, nie my sami je wybieramy. Gramy…, bo kochamy życie?

Przyznam się szczerze, że obserwując plebiscytowe notowania VVENY (nie analizując oczywiście zjawiska personalnie, bowiem z punktu widzenia uczestnika, którym między innymi jestem, takie spojrzenie mogłoby być w pewnym sensie niezręczne), wzbudził moje zainteresowanie szybki i stale rosnący słupek notowań osoby, której dziedziną twórczości są kulinaria.

Wiersz napisałem wczoraj. Zależało mi na tym, żeby związany był ze zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia. Nie jest ckliwą wesołą kolędą, ani zobrazowaniem radosnego nastroju towarzyszącego tym cudownym świętom.

Tym razem zestawienie dość zaskakujące i z pewnością dla niektórych odbiorców kontrowersyjne. Obraz i wiersz.