Widzę Cię Panie jak jesteś w swym niebie. Czy nie lepiej Ci było tam zostać u siebie? Stwórca wszechświata rozdał swą wolność, teraz wisisz tu. Nie do poznania tak bardzo zniszczone, ciało Twe krwawi, jest obnażone. Miłość przybita gwoździem do krzyża. Trudno pojąć to, że Ty Panie wisisz tu. Wiem, że już w Ciebie nie wtulę się więcej, chyba, że zaraz po Twojej śmierci, gdy ręce Twe zwolnią z liny ciężaru. Teraz wisisz tu i martwe opatrzę Twe zniszczone ciało. Gwoździe wyciągnę z rąk Twoich spękanych. I wtedy znów spocznę na piersi jak wczoraj, lecz nie tak spokojny, bo… Bo Ty Panie wisisz tu, bo Ty Panie jesteś tu, Bo Ty Panie zmarłeś tu. Odkupiłeś nas. Bądź wywyższony, o Panie nasz. Bądź wywyższony, o Królu nasz. Ja wierzę, że staniesz za kilka dni, lecz patrzeć nie mogę, brakuje mi sił. Jak Ci dopomóc, o Panie nasz. Jak Cię uwolnić, o Królu nasz. Czy tylko ów łotr jest ulgą w Twej śmierci. Niewiasty, Twa matka i ja. Widzę Cię Panie już jesteś w swym niebie. Radość masz w oczach, idziemy do Ciebie. Skończy się kiedyś ta ciemność na pewno, lecz teraz jesteś tu. Bo Ty, Panie, kochasz nas, bo Ty, Panie, kochasz nas.

Byłem jakby głuchy, nie słyszałem wcale Cię. Byłem niczym ślepiec, gdy mijałeś ciągle mnie. Nie umiałem nazwać nigdy tej tęsknoty w duszy mej, póki łaska Twoja nie olśniła nagle mnie. Miłość nade wszystko!  Zachwyciłeś sobą mnie. Obmyj wodą żywą Jezu dzisiaj stopy me, stopy me, stopy me. Ocaliłeś mnie, uwolniłeś mnie. Będę chwalił Cię do końca moich dni. Ocaliłeś mnie, uwolniłeś mnie. Będę chwalił Cię do końca moich dni. Na ramiona Jezu, wziąłeś ciężar moich win. Chcę Ci ulżyć Panie i spróbować z Tobą iść, bo jak sól potrzebną ziemi, tak posyłasz wszędzie mnie. Nie ukryję światła, choćby tylko tliło się. Miłość nade wszystko. Zachwyciłeś sobą mnie. Obmyj wodą żywą. Jezu dzisiaj stopy me, stopy me, stopy me. Ocaliłeś mnie, uwolniłeś mnie. Będę chwalił Cię do końca moich dni. Miłość zwyciężyła. Zmartwychwstanę w Nim!

Największa tragedia w historii Polski po II wojnie światowej i mimo upływu blisko dekady wciąż niezabliźniona rana nie tylko w sercach bliskich ofiar, ale i wielu Polaków.