101 lat od dnia odzyskania przez Polskę niepodległości… To dużo czy mało? Dość mamy za sobą bolesnych doświadczeń dziejowych czy też kolejne przyniesie nam przyszłość? Pamiętamy naszych poprzedników, którzy budowali nasz kraj, a może zapatrzeni jesteśmy w idoli jednej kartki kalendarza? Jesteśmy pokoleniem wspomnień czy awangardą nowego dobrego czasu pod polskim niebem i na polskiej ziemi?

Wśród tych, którzy odeszli w mijającym 2019 roku są nasi bliscy i są osoby, które pozostawiły po sobie ślad widziany w skali społecznej. Wspominamy dzisiaj – w Zaduszki – naszych zmarłych.

Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się – na próbę. Ta myśl wypowiedziana przez Świętego Jana Pawła II jest najlepszym przesłaniem do osobistej, rodzinnej i społecznej refleksji w dniu Wszystkich Świętych.

17 września w środku nocy otrzymałem telefon z sekretariatu wicekomisarza z zawiadomieniem, że pragnie mi on przekazać ważne oświadczenie rządu sowieckiego i zapytuje, czy mógłbym przybyć do niego o 3.00 rano. Byłem przygotowany na złe wiadomości, ale te, które na mnie czekały, były jeszcze gorsze.

W Wieluniu, o 4:40, gdy nikt tak naprawdę się nie spodziewał, rozpoczęło się trwające przez tamten tragiczny dzień niszczenie, które w efekcie doprowadziło do tego, że zniknęło 90 proc. starego centrum – 75 proc. miasta legło w gruzach. 1200 osób – zwykłych cywili – zostało zabitych, zamordowanych. Oni się tego nie spodziewali.

W 910. rocznicę Obrony Głogowa z roku 1109 zapraszamy mieszkańców i gości na niewątpliwie urozmaicony, całodzienny i spektakularny program wydarzeń.

Bitwa Warszawska toczyła się od 13 do 15 sierpnia 1920 roku. W tym czasie pożyteczni idioci na Zachodzie wrzeszczeli „Ręce Precz od Kraju Rad!”, a rządy Europy słały emisariuszy, nie karabiny. Pięć dni marszu dzieliło bolszewików od Berlina. Zostali odepchnięci z Europy Środkowej na 19 lat. Zwycięstwo Wojska Polskiego nad wojskami sowieckimi podczas wojny polsko-bolszewickiej uznawane jest za niezwykłe wydarzenie, w którym odrodzone po 123 latach państwo polskie, bez regularnej armii, pokonało o wiele liczniejsze oddziały Armii Czerwonej. Bitwa warszawska jest uznawana za jedną z osiemnastu przełomowych bitew świata.

Powszechny, trwający blisko pięć lat terror niemiecki wpływa na nastroje i wolę podjęcia walki w chwili widocznej przegranej III Rzeszy. Z pogardą patrzy się na butnych dotąd żołnierzy armii „narodu panów”, wycofujących się przez Warszawę. Postawę zwykłych mieszkańców Warszawy w tych dniach najlepiej oddają słowa dozorcy domu, w którym pod konspiracyjnym nazwiskiem Jerzy Korabski mieszka dowódca Armii Krajowej, gen. Tadeusz Komorowski: „No, panie szanowny, Szwaby wieją. Biorą w skórę. A czy ich to tak puścimy bez wyrównania rachunku?”

Dzień 9 kwietnia 1241 r. jest istotnym punktem dla historii Polski, ale także całej chrześcijańskiej Europy. Tego dnia odbyła się bitwa pod Legnicą, będąca najważniejszym wydarzeniem I najazdu mongolskiego na nasz kraj. Polska, rozbita na liczne księstwa, nie mogła odeprzeć napadów Tatarskich.

3 maja obchodzimy rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja Rzeczypospolitej Obojga Narodów, czyli Święto Narodowe Trzeciego Maja, zwane również Świętem Konstytucji.

Każdy Polak i każda Polka wie, że biały i czerwony to kolory naszego kraju. Można je spotkać wszędzie – na gmachach urzędowych, na ulicach, na zawodach sportowych…

Niosę krzyż, zmagam się, runął mój świat. Tracę sens, życia smak. Co robić mam? Ciemność mnie ogarnęła, całkiem mną zawładnęła. Podaj mi Swoją dłoń. Ulecz mój lęk. Nie chcę żyć w nocy tej, nie chcę w niej trwać. Muszę wstać, podnieść się. Przywróć mi twarz. Daj mi moc! I Błogosław, by Twa łaska mnie niosła. Sobie sam pomóc chcę – Ty wspieraj mnie. Ty jesteś Drogą. Ty jesteś Życiem. Do światła z ciemności wyrwij mnie. Wyrwij mnie z nocy tej. UIecz mnie z ran. Widzieć chcę Twoją twarz – tę, którą znam. Do Twych ran moje rany, do Twych słów moje „amen”. Dotknij mnie. Blisko bądź na zawsze już. Rzucę się w Twe ramiona. Miłość wszystko pokona! Ty i ja, ja i Ty. Na zawsze już.

Nocą wyprowadziłeś Izraelitów z niewoli. Nocą podarowałeś nam Swego Syna w niedoli. Nocą przezwyciężyłeś moce ciemności piekielnej. Nocą Sam wybawiłeś świat od zagłady śmiertelnej. Tak po omacku, w ciemności, szukamy wciąż miłości. Krwią, ocaleni, Baranka Najświętszą. Nocą w ciemno-szukanie to naszej wiary codzienność. Nocą nawoływanie, ciągłe błądzenie w niepewność. Tak po omacku, w ciemności, szukamy wciąż miłości. Krwią, ocaleni, Baranka Najświętszą. Świecy blask – Jego znak! Niech rozjaśni tę noc. Życie jest tylko w Nim – jest!