Jak często spoglądamy w niebo, a jak często w ziemię? Jak bardzo wygodne jest stąpanie po twardym gruncie, a jak niebezpieczne może być latanie? Jak bardzo złe jest każde ograniczenie i jak bardzo dobra jest każda wolność? Czy na te pytania znaleźć można jedynie proste i oczywiste odpowiedzi? Przecież niewola może zapewniać komfort, a wolność stawia człowieka wobec konieczności dokonywania trudnych wyborów.
Opowiedzieć o tych nieustannie żywych dylematach, doświadczanych przez każdą świadomą swego jestestwa ludzką osobę, można językiem filozoficznych rozpraw lub nieskomplikowanych sentencjonalnych fraz. Można także to uczynić językiem sztuki, jaką jest balet. Tak właśnie stało się w spektaklu „Ptaki”, jakim publiczność zgromadzona w Lądku Zdroju, została obdarowana przez środowisko twórcze określające się jako Wytwórnia Kroków Nietypowych. To nie pierwsze przedstawienie wykreowane pod kierunkiem Karoliny Sierakowskiej-Dawidowicz, które oglądałem i relacjonowałem na VVENA.PL, ale – i od tego chcę zacząć – pierwsze tak piękne swoją prostotą. Stało się tak – jak mniemam – z dwóch powodów. Pierwszy: inspiracją była natura – zachowania ptaków, którym Stwórca udzielił fascynującej od zarania ludzkości umiejętności wznoszenia się, lotu i siadania na ziemi. Drugi: wspomniana zdanie wcześniej inspiracja tchnęła w twórców i wykonawców (nomen-omen) nieziemską harmonię ruchów ciał, mową której opowiedziano jeden z najgłębiej zakorzenionych w człowieku imperatyw. Jest nim wolność.
Sztuka jest odzwierciedleniem życia, a więc w sztuce, jak w życiu, nic nie jest proste i pewne, dokąd człowiek nie przesądzi o tym, w jaką stronę zmierza. W „Ptakach” też tak było. Mogłoby się zdawać, że biel to niewinność i dobro, a przecież to był tylko wygoda i bezpieczeństwo. Równie dobrze można skojarzyć czerń z brudem i mrocznością, choć okazało się, iż stała się synonimem bezkresu i zmagań. Gdy jeden z „białych ptaków” dostrzega inną przestrzeń i znajduje się wśród „czarnych ptaków”, dowiadujemy się, że wyznawane przez wielu z nas przekonania o „czarno-białej” otaczającej nas rzekomo rzeczywistości wymagają rewizji. Raz wybrana wolność ujawnia swoje szorstkie i niekiedy nawet ostre oblicze. Jednakże zestawienie tej prawdy z opcją miękkości i słodyczy, zaskakująco znosić może nawet gorycz rezygnacji z wolności. Występujący na lądeckiej scenie pokazali w „Ptakach” te niezwykle złożone procesy tak naturalnie, jak naturalnym jest lot klucza ptaków, jak naturalnym jest ruch ich skrzydeł, poruszanie się po ziemi i reagowanie na niespodziewane okoliczności. Perfekcyjne (nie obawiam się użyć tego słowa) taneczne ruchy, myśli precyzyjnie grawerowane gestami baletu i pantomimy, niezakłócona żadnym tłem prostota sceny, na której „białe” i „czarne” ptaki odkrywały nieznane dotąd przestrzenie. Światło i muzyka nadające przenikającej wyobraźnię ostrości kolejnym sekwencjom bardzo spójnie stworzonego obrazu, były niezbędne, abyśmy mocniej widzieli i dokładniej słyszeli ruch skrzydeł i ich trzepot. Może po to, aby poczuć, że sami możemy być / jesteśmy – jak ptaki. Białe? Czarne?
Krzysztof Kotowicz
PS: Z wdzięczności, z podziwu, z intensywności wrażeń, jakimi zostałem obdarowany podczas – zapowiadanego przez VVENA.PL – spektaklu „Ptaki” w Lądku Zdroju, chcę zapisać każdą osobę, która dodała siebie, aby ten piękny spektakl powstał. Koncepcja, reżyseria i plastyka ruchu to dzieło Janusza Dawidowicza i Michał Dawidowicza. Choreografię cudownie obmyślili Magdalena Górnicka i Michał Kostempski. Na scenie genialnie wystąpili: wystąpili w rolach głównych: Wiktoria Witkowska, Michał Dawidowicz, Artur Żymełka oraz Karolina Sierakowska-Dawidowicz. „Czarnymi ptakami” byli: Paulina Mykietyszyn, Wiktoria Mykietyszyn, Julia Kucharska, Aleksandra Snopkowska, Emilia Kwaszyńska, Nicoll Vostal, Patryk Vostall oraz Filip Bednarz. „Białe ptaki” to: Magdalena Górnicka, Weronika Słonecka, Michał Kostempski, Maciek Kociołek i Michał Trenerowicz. Scenografię, kostiumy i charakteryzację zrealizował Krzysztof Szczepański. Reżyserem świateł był Olaf Makiewicz.
Producentem spektaklu była Karolina Sierakowska- Dawidowicz. Wsparcia organizacyjnego udzielili: Monika i Tomasz Słoneccy, Irena Turek, Katarzyna Sempryk, Jakub Zabłocki, Jacek Adamczyk, Andrzej Sikorski, Włodzimierz Strzelecki, Uzdrowisko Lądek-Długopole S.A. Wsparcie finansowe to: środki budżetu Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-2013 (projekt Centrum Kultury i Rekreacji w Lądku-Zdroju: „Lądek-to nie jest miasto bez wizji !!! Tworzymy teatr słowa, teatr tańca i teatr telewizji !!!”) Centrum Kultury i Rekreacji w Lądku-Zdroju, Gmina Lądek-Zdrój, Kawiarnia Kinowa, Przewodnicząca RM Lądka-Zdroju- Mirosława Boduch, Agencja Warta – Gabriela Kostempska, Willa Elysium.
