Obrazy Borkowskiej emanują – paradoksalnie – zarówno energią, jak i spokojem. Jest to dwoistość tworząca harmonię przyrody oraz stanowiąca o sile wyrazu tego malarstwa. Artystka balansuje na granicy krajobrazu i abstrakcji. Tradycyjny krajobraz ulega rozbiciu na najdrobniejsze cząstki, a malarka buduje jego nowe znaczenie to skupiając owe cząstki, to znów je rozpraszając.
W efekcie otrzymujemy wrażenie rozedrganej energii ciepłego, wypełnionego pyłkami powietrza unoszącego się nad letnią łąką; nieco niepokojący, niedostrzegalnie, ale stale malejący pas intensywnej czerwieni zachodu słońca na linii horyzontu; czystą energię wybuchającej supernowy czy też studium błękitu nieba / powietrza.
Joanna Borkowska studiowała nauki polityczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Oksfordzkim i Uniwersytecie Paul Valery w Montpellier. Tytuł doktora otrzymała w 2004 na UJ w Krakowie, gdzie w latach 2001–2007 wykładała między innymi historię myśli politycznej i stosunki międzynarodowe. Jej specjalizacją były ruchy dysydenckie, a w szczególności kataryzm, co zaowocowało wydaniem w 2006 roku książki pt. Kataryzm. Spór o dualizm średniowieczny. Od 2008 roku Joanna Borkowska całkowicie poświęciła się malarstwu, które od ponad piętnastu lat jest jej największą pasją. Sama artystka podkreśla swoje inspiracje światem przyrody, ale również rolę koloru w obrazowaniu wzajemnych oddziaływań twórcy, obrazu i jego odbiorcy: Pracuję w partnerstwie z przyrodą (…). Obraz stopniowo ewoluuje w procesie wzajemnego odkrywania i eksploracji, jaki zachodzi między artystą a formą; jest odbiciem dynamiki tej relacji . W celu przeniesienia tego dialogu na język malarstwa skupiam się głównie na kolorze. Kolor, jak dźwięk, jest zakodowaną informacją, która przekazuje specyficzną energię, jeszcze wzmacnianą przez strukturę płótna, która bezpośrednio wpływa na sferę fizyczną, emocjonalną, umysłową i duchową. Powstałe dzieło rozwija swoją własną niezależną egzystencję, staje się nową formą z potencjalnie nieskończoną liczbą wzajemnych interakcji z odbiorcą. Obraz staje się pomostem pomiędzy równoległymi światami, które otwiera. Jestem głęboko zainteresowana wpływem, jaki każde dzieło sztuki wywiera na swoje otoczenie. Twórczość Borkowskiej odzwierciedla również jej zainteresowania nauką, a szczególnie astrofizyką. Artystka z pasją zgłębia zagadnienia dotyczące zarówno konstrukcji wszechświata jak i procesu twórczego. W swoich pracach sięga do odniesień takich jak rezonans, częstotliwości, fale, natężenie, które wnoszą nowe wymiary obrazu, a zarazem pozwalają autorce na dokonanie pewnej analizy treści naukowych, warsztatu malarskiego, oraz intuicyjnego niezależnego gestu. Pod względem warsztatowym jej prace wyróżniają się wyszukaną fakturą i specyficzną kolorystyką, dodatkowo charakterystyczną dzięki nieregularnym rytmicznym malarskim plamom oraz interesującym absorpcjom światła. Malarka próbuje nadać swoim dziełom pewien wewnętrzny kod emocjonalny, ale i wskazuje na wzajemną relację fizyczności zjawisk, balansując tym samym pomiędzy dwoma odmiennymi rzeczywistościami.
Finisaż wystawy prac Joanny Borkowskiej pt. „Elementy” odbędzie się dzisiaj, tj w czwartek 6 kwietnia 2017 r. o godz. 18:00 w Galerii Sztuki w Legnicy.
