W sfeminizowanym świecie sztuki szkła pozostała niewielka grupa artystów, w żyłach których krąży jeszcze zachowany od prahistorii, tajemniczy składnik ich organizmów glasstosteron. To on odpowiada za miliony szklanych dzieł sztuki, które wykreowali od czasu wydmuchania pierwszej, szklanej bańki do czasu powstania w USA, w drugiej połowie lat 60. XX wieku, artystycznego zjawiska nazwanego później Art Glass Movement’em.
Mężczyźni, pionierzy tego ruchu, rozpropagowali pełne uniezależnienie się twórcy od huty szkła, jedynego miejsca gdzie można było tworzyć w gorącej masie szklanej. Powstające pracownie/studia szkła, dały możliwość niekończących się eksperymentów i otworzyły drogę do eksplorowania kolejnych, nowatorskich technik szklarskich. Świat oszalał na punkcie szkła artystycznego – było inne niż to produkowane seryjnie, nawet jeżeli krótkie serie miały cechy unikatów. Już nie wystarczyło „artystyczne zdeformowanie” obiektu, użycie kilku kolorów czy skala przedmiotu. Nowe techniki to nowe w wyrazie i formie obiekty. Obok mężczyzn, pierwszych eksperymentatorów, zaczęły pojawiać się kobiety/artystki szkła, co było naturalnym zjawiskiem, towarzyszyły przecież przy pierwszych doświadczeniach amerykańskich kolegów. Ruch i jego wpływy rozszerzył się na całą Amerykę Północną i Europę. Z biegiem czasu proporcje męskiego i żeńskiego pierwiastka w sztuce szkła zostały mocno zachwiane. Oglądając wystawy szkła, przeglądając katalogi, wizytując pracownie/katedry/wydziały projektowania szkła bez trudu zauważymy dominację kobiet. To ich twórczość zostaje coraz częściej prezentowana na poświęconych tylko kobietom wystawach szkła – tak dzieje się na świecie i również w Polsce. Konkursy na statuetki dla kobiet, projektowane i wykonane przez kobiety czy wspólna wystawa szkła artystek z Polski i Czech to tylko nieliczne krajowe przykłady. Ostatnim dowodem takiej kobiecej dominacji w świecie jest przygotowana w 2016 roku, przez The Mint Museum i Toledo Museum of Art, wystawa Fired Up: Contemporary Glass by Women Artists , prezentująca kobiecą sztukę szkła, obejmującą okres „od zdominowanego przez mężczyzn Art Glass Movement’u lat 60. do instalacji i prac wykonanych w mixed media początku XXI wieku, ukazujących przenikanie się wpływów sztuki, rzemiosła i dizajnu”.
Jak wobec tego zjawiska skromny, UNBREAKABLE „nietłukący się szklany zestaw” twórców może stawić czoła armii swych koleżanek? Niech odpowiedzi na to pytanie dostarczy Państwu przygotowany projekt, w którym zaproszeni artyści zmierzyli się z koniecznością zaprezentowania obiektów podkreślających ich przynależność do męskiego świata. Mocne w wyrazie, formie i skali obiekty, często zawierające erotyczny podtekst, stanowią trzon wystawy GLASSTOSTERON. Niech każdy postara się odczytać, zawarty w pracach moich kolegów, wpływ owego tajemniczego, organicznego związku chemicznego i spróbuje odnaleźć ich męski punkt widzenia. Poszukajcie Państwo w naszych obiektach i instalacjach drapieżności struktur, mrocznych płaszczyzn, optycznego ciężaru materii, symboliki elementów oraz znaków i co może dziwne w męskiej sztuce – delikatności zewnętrznych i wewnętrznych reliefów. Może wtedy znajdziecie odpowiedź i zobaczycie różnice w twórczości obu grup. Czy w przyszłości glasstosteron uratuje męską twórczość? Oby nie stał się wyznacznikiem „nowego wieku” i kruchości męskiej osobowości z naklejką OSTROŻNIE SZKŁO !
Wystawę pt. „Glasstosteron” można będzie oglądać do 16 kwietnia 2017 r. w Galerii Sztuki BWA w Zamku Książ w Wałbrzychu. Wernisaż ekspozycji odbędzie się jutro, czyli w niedzielę 12 marca 2017 r. o godz. 17:00. Organizatorzy: Wałbrzyska Galeria Sztuki Biuro Wystaw Artystycznych, Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego.
