Opera ta w historii muzyki zajęła czołowe miejsce i do dziś należy do repertuaru najchętniej grywanych pozycji w teatrach operowych.
Mozart okazuje się być nowatorem, wprowadzając indywidualizację charakterów ludzkich w formie operowej ze szczególną pasją tropiąc zmienność bohaterów. Jest to jedna z nielicznych oper komicznych, gdzie panuje pełna równowaga pomiędzy prawdą dramatyczną a treścią i formą muzyczną. „Wesele Figara” zostało ukończone w 1778 r., a sam kompozytor w osobie głównego bohatera – Figara, znalazł swego pobratymca i sprzymierzeńca. Jest to dzieło dojrzałe – prawdziwa komedia społeczna o silnym zabarwieniu satyrycznym. Treść jej jest wprawdzie prosta, lecz środki i sposób realizacji odznaczają się precyzją skomplikowanego mechanizmu. Nic też dziwnego, że pierwszy w historii muzyk – „artysta wyzwolony”, jakim był W. A. Mozart, podjął się wspólnie z librecistą Lorenzo da Ponte trudu napisania takiego dzieła.