W 1668 roku niejaka Janet Dalrymple, spadkobierczyni szlachetnej szkockiej rodziny, w noc poślubną zamordowała swojego niechcianego męża i popadła w obłęd. W powieści miłosna tragedia wynika nie tylko z szekspirowskiego przekonania o nieuchronności losu, ale mamy również tło polityczne i wrogość pomiędzy rodami Ashtonów i Ravenswoodów.
„Łucja z Lammermooru” Gaetana Donizettiego po raz pierwszy została wystawiona 26 września 1835 roku w Neapolu, w Teatro San Carlo. Podstawą do powstania libretta Salvatore Cammarano stała się powieści Waltera Scotta (Narzeczona z Lammermooru), która była oparta na autentycznych wydarzeniach. Od strony muzycznej dzieło to przewyższa wszystkie inne opery Donizettiego.
Na szczególną uwagę zasługuje inwencja melodyczna, a także psychologiczne zarysowanie głównych postaci za pomocą muzycznych środków przekazu. W pełni został tu ukazany kompozytorski geniusz romantycznego belcanta Gaetana Donizettiego. Twórca okazał się godnym następcą wielkiego Gioacchina Rossiniego, zdobywając uznanie nie tylko w swojej ojczyźnie, ale również w całym ówczesnym świecie muzyki. Już w 1837 roku dzieło zostało zaprezentowane publiczności w Wiedniu, Madrycie i Paryżu, i aż do dziś nie zeszło z afisza. „Łucja z Lammermooru” prowadzi widza od nastroju miłosnej sielanki i obietnicy szczęścia, aż po nieoczekiwany, tragiczny finał.