Zanim opadnie pył

Dobro i zło – wojna i pokój, światło i ciemność. Światłocień to nasze środowisko istnienia. W nim powstaje i toczy się życie.

Przemyślenia wokół tych pojęć zawarłem zarówno w symbolicznym obrazie – „Zanim opadnie pył” jak i prezentowanym poniżej wierszu pt. „Światłocień”. W obrazie wyraźnie można zauważyć wzajemne zależności antagonistycznych, ale i uzupełniających się oraz w istocie wypływających z siebie zjawisk. Jak się zdaje tylko taka zależność daje ruch, czyli siłę motoryczną, każdej formie istnienia. Zbudowani jesteśmy z pierwiastków zarówno dobra jak i zła. Nie jesteśmy jednorodni. Ruch jednak jest taki sam i zamknięty cyklicznością zjawiska, dając gwarancję trwania i rozwoju. Dlatego w obrazie zarówno dobro jak i zło zobrazowane są tą samą postacią. W jednym ujęciu w czerni, a w drugim w bieli. Co będzie, kiedy czarna postać osłabnie? Wzmocni się postać biała, chroniąca w dłoniach gołąbka i wypuści go. Zapanuje pokój, światło, dobro. W przeciwieństwie jednak do wizji Picassa, twórcy tego symbolu pokoju, gołąbek mój nie jest biały, a zwyczajnie szary – jak rzeczywistość. Już z chwilą oswobodzenia, z możliwością dokonania bezpiecznego lotu niesie w sobie oba pierwiastki.

Krzysztof Abrahamowicz

szekspirant@onet.pl

Światłocień 

Światłość…
bez mrocznej ciemności?
– jest niczym.
To nic. To więcej
niż pustynne słońce,
które jałowi ziemię
i spala wszystko na pył,
dokładnie obojętne na
to, co żywe
i odczuwające.
Jak pustka ciemności.
Wszystko,
co obok nas i w nas,
rozgrywa się – dokładnie pomiędzy.
Pomiędzy światłem a cieniem,
pomiędzy tak a nie,
pomiędzy mieć a nie mieć,
pomiędzy dobrem a złem,
pomiędzy być a nie być,
pomiędzy pięknem a brzydotą,
pomiędzy radością a smutkiem,
pomiędzy szczytem a dnem,
pomiędzy dniem a nocą.
Pomiędzy mną a Tobą
– kimkolwiek jesteś.  

 2009

Ikona: Krzysztof Abrahamowicz – „Zanim opadnie pył”- olej