Złożoność i zróżnicowanie przedstawień ludzkiej twarzy, a więc sposób „odbicia” prawdy danej osobowości, bądź przybranej „maski” – zawsze intrygowała artystów sztuk wizualnych.

W październiku 2017 r.  Krzysiek Orłowski i Jerzy Piątek lądują w Nowym Jorku. Wynajmują samochód i ruszają w podróż po północnych stanach Ameryki jadąc z Wisconsin m.in. przez Minnesotę i Idaho do Seattle w Oregonie. Pierwszy fotografuje krajobrazy, detale, ludzi, drugi prowadzi dziennik podróży. Od 5 lipca br. w Muzeum Współczesnym Wrocław trwa wystawa będącą podsumowaniem tej artystycznej wyprawy.

Wacław Wantuch traktuje nagie ciało kobiety jak piękną formę. Szuka w nim geometrii i abstrakcyjnego kształtu. Choć jest wykształconym rzeźbiarzem to po mistrzowsku rzeźbi światłem, a nie dłutem.

Fotografia kolorowa różni się zasadniczo od konwencjonalnej czarno-białej, bo bliżej jej do fikcyjności oraz swobody ekspresyjnej obrazów manualnych i choć zachowuje związek z „tym co było”, czyli z faktami obecnymi w rzeczywistości, to jednak poddaje je barwnym interpretacjom, kreując w istocie niejako „inscenizowane kolorystycznie” nowe wizerunki, nowe obrazy, które trudno w proponowanej skali barw szukać w naturze.

Na wystawie pokazane zostaną najważniejsze cykle Agaty Szuby, prezentowane wcześniej na licznych wystawach indywidualnych i pokazach zbiorowych zarówno w kraju, jak i za granicą, a także realizacje dotychczas nieupublicznione.

Cykl prac Romualda Kutery pod nazwą „TU” lub z angielskiego „HERE” odwołuje się do fundamentalnej wartości bycia „tu i teraz”. Jednak miejsca i czas, które artysta rejestrował od 1974 r. na fotografiach i filmach nie są dla niego tak ważne jak świadomość własnej tożsamości.

„Oglądając fotografie Lili Dmochowskiej, która zestawiła dziesiątki klamek, jakie pojawiły się na jej drodze, pośród licznych (dalekich i bliskich) wypraw, wybieramy się w podróż na drugą stronę lustra, mając za przewodnika czułego obserwatora świata, jakim jest ich autorka” (Krzysztof Rudowski).

Poza dominującymi cyklami o charakterze dokumentu (wykonywanego równolegle na potrzeby artystyczne i zawodowe) szczególną uwagę poświęca fotografii inscenizowanej. Artysta zajmuje się także filmem, malarstwem i dedykowanymi przestrzeni publicznej obiektami, najczęściej o fotomedialnej proweniencji.

Tomasz Mniamos – fotograf, operator filmowy, muzyk, street artysta, założyciel formacji SAD (Stowarzyszenie Antydebilne Disco) i Acid TV.

W Centrum Informacji Turystycznej i Kulturalnej w Ziębicach odbył się wernisaż wystawy pt. „10 portretów ziębiczan” – część druga.

To nie tylko druga wspólna wystawa dwóch kłodzkich fotografów, których tematem są zdjęcia wykonane podczas ubiegłorocznego Festiwalu “Zderzenie Teatrów”, ale także swoisty notatnik wrażeń i doznań mieszających się ze zwykłym podglądactwem tego co na scenie.

Wystawa „Negocjowanie tożsamości. Między realnym a wirtualnym w fotografii XXI wieku” konfrontuje ze sobą różne najnowsze sposoby wypowiedzi, od fotografii analogowej, poprzez fotokolaż, po fotomontaż komputerowy i panoramy fotograficzne. Zadaje pytanie, czy we współczesnej praktyce ważna jest kategoria dokumentu i mimesis, czy też techniki oparte na różnorodnym montażu?

Zapraszamy do Galerii Ossolińskiej na nową wystawę planszową, która dzięki archiwalnym zdjęciom z okresu PRL-u pokaże, jak spędzano lato na Dolnym Śląsku.