Festiwal Teatru Otwartego przeniesie nas w świat wyobraźni i emocji. Pozwoli zanurzyć się w niezwykłym świecie artystycznych wizji.
FTO to połączenie sztuki teatralnej i interakcji z widzami. Aktorzy, dzięki swoim talentom aktorskim i umiejętnościom scenograficznym, potrafią przenieść nas w zupełnie inne miejsce i czas, na chwilę wyrwać nas z codzienności. Przed festiwalową publicznością w Świdnicy wystąpią:
- Klaunikowa Fifi z Ekipą to sprawdzony organizator imprez dla dzieci. Tworzą go wyjątkowi i kreatywni animatorzy, osoby na co dzień pracujące z dziećmi w różnorodnych placówkach i organizacjach. Zapraszamy dzieci wraz z rodzicami do zabaw/ warsztatów plastycznych, para-cyrkowych, tanecznych.
- Kamil Malecki (Żongler) – performer, żongler, klaun, pedagog cyrku. Wierzy, że ludzie w każdej części świata śmieją się tak samo, a uśmiech wędruje naprawdę daleko i wraca do nas ze dwojoną siłą „Jarzyna”, to spektakl teatru ulicy stworzony metodami współczesnej klaunady i żonglerki rekwizytami równie ostrymi co warzywnymi. Opowieść o tytułowym klaunie Jarzynie, który miał na pieńku z warzywami. Jak skończy się ta historia? Przekonajcie się sami! Spektakl ma na celu poruszenie tematu trudności w regularnym jedzeniu warzyw przez ekspozycję na wrażenia wizualne. Inspirowany cyrkiem współczesnym i sensoterapią.
- Teatr Bajka działa od 23 lat. To autorskie przedsięwzięcie Bożeny Oleszkiewicz — aktorki, lalkarki, piosenkarki i animatorki kultury. Tworzony jest przez aktorów związanych na co dzień z Teatrem Lalki i Aktora w Wałbrzychu, a w swojej działalności koncentruje się na spektaklach dla młodszego widza. Stawia głównie na ożywczą moc martwych przedmiotów. Odwołuje się do dziecięcej wyobraźni i kreatywności. „Ekolandia” to opowieść o bajce Ekolandii, która kochała wszystko co dobre i piękne. Kochała ludzi i zwierzęta. Jej świat był dobry i czysty, niczym nieskażony. Lecz na krańcu tego świata żył Smok Niedbaluch. Nie dbał o nic. Wszystko niszczył wokół siebie. Brudził, rozrzucał, mieszał i deptał. Aż w końcu zaczął niszczyć świat Ekolandii. Tego jednak Bajka znieść nie mogła. Jak to się skończyło? Zobaczcie sami. Rozśpiewana, roztańczona i pełna humoru opowieść, która wciąga zarówno dzieci jak i dorosłych.
- Grupa Cedeen od lat działa przy Młodzieżowym Domu Kultury w Świdnicy, jej instruktorka jest Joanna Chojnowska. Scenariusz spektaklu „Piękna dziewczyna z wód ciemnych” oparto na motywach „Mitologii Słowiańskiej”. Wiły i Boginki zamieszkujące prastare słowiańskie lasy chciały zwabić do bagna Młodzieńca o imieniu Joszko, chciały go „zatańcować na śmierć” Jedna z nich ujęła się za nim, a jej podstępne siostry rzuciły na nich urok i zakochali się w sobie. Joszko pragnął przedstawić swoją narzeczoną w swojej wsi, jednak inna od wiejskich dziewczyn Mija, nie została zaakceptowana. Joszko i Mija zostali z niej wygnani. Wrócili do lasu i na brzegu bagna usnęli. W tym czasie podstępni mieszkańcy bagien zdjęli urok z Miji, i kiedy narzeczeni obudzili się, to Joszko nie podobał się już Miji, a ona wraz ze wszystkimi utopiła Joszka. Zdała sobie sprawę ze swojego czynu, ale było już za późno. Na cześć tej Miłości powstała pieśń „Piękna dziewczyno z wód ciemnych”, którą do dziś śpiewają okoliczni mieszkańcy wsi.
- Teatr Ewolucji Cienia jest syntezą doświadczenia, jakie wnieśli ze sobą liderzy (Sławomir Dadej i Wioletta Dadej) oraz najstarsi członkowie zespołu oraz energii i młodzieńczego entuzjazmu jaki wnieśli ze sobą młodsi członkowie grupy. Ich spektakle charakteryzuje swoista poetyka obrazu, ilustracyjna muzyka i dzianie się w sferze międzyludzkiej przy użyciu minimum rekwizytów i scenografii. „Dobrze, lepiej, katastrofa” to spektakl osadzony w rzeczywistości Polski z lat 70. To okres często nierealnie utożsamiany z czasem dobrobytu, podczas gdy nasz kraj był wówczas co najwyżej „najweselszym barakiem w obozie socjalistycznym”. Czy z historii dekady lat siedemdziesiątych można wysnuć prawdę uniwersalną, wartą popularyzacji? Widzimy dwie takie prawdy. Pierwsza mówi o systemie socjalistycznym nienadającym się do zreformowania na tyle, aby móc zaspokoić potrzeby konsumpcyjne obywateli. Dowcip z tamtych lat ujmował to tak: „gdyby nasz system wprowadzić na Saharze, to po tygodniu zabrakłoby piachu”. Druga: nawet zaspokojenie wszystkich potrzeb materialnych nie spowoduje zaniechania potrzeby wolności! Taka jest chyba natura, jeśli nie „człowieka w ogóle”, to części ludzi na pewno. Sytość nie może zagłuszyć potrzeby wolności, ani też zmącić jasności widzenia czy oceny tego, co dzieje się wokół nas. Czy komediowa forma spektaklu może mierzyć się z tym tematem? Przekonajcie się sami.
- Teatr JaSię powstał w roku 2013 z czystej potrzeby rozwoju i poszukiwań ludzkich szczerych emocji. Chodząc po ulicach kraju i czasem też świata napotykamy masy ciągnących gdzieś ciągle ludzi, którym ciężko jest się zatrzymać i dostrzec to co ich otacza. Teatr JaSię chciałby mówić o wszystkich znanych nam emocjach i uczyć ich akceptacji. Każdy nowy styl teatralny będzie miał za zadanie okiełznać inne uczucie. „Balwierz SPA” to mobilne studio plenerowe specjalizujące się w upiększaniu tego co zwykłe i nie rzucające się w oczy. Parodia branży beauty, która zaspokoi standardy estetyczne dzieci i dorosłych. Retro rower z przyczepką zmienia nie do poznania wszystkich uczestników swoich zabiegów, a przystępna infolinia dostępna dla widzów ułatwia umówienie się na wizytę. Wszystko wydaje się być na swoim miejscu, a jednak śmiech i euforia towarzyszy wszystkim widzom. Spektakl przeznaczony dla widzów w każdym wieku!
- Grupa O!Teatr łączy w sobie elementy komediowo-kabaretowe z lalkowym teatrem dla dzieci. Fakt, że wywodzą się z krakowskiego środowiska artystyczno-kabaretowego wpłynął na wypracowanie własnego charakterystycznego stylu i metody aktorskiej. Komizm ich przedstawień nie jest banalny, co pokazują zarówno reakcje dzieci jak i dorosłych. Poprzez śmiech, emocje i różne zabiegi interaktywne widz jest wciągany w wir scenicznych wydarzeń. Nie jest on tylko biernym obserwatorem, ale ma wpływa na losy bohaterów spektakli. Każda interakcja ma sens i cel. Spektakl muzyczny „Dobre rady lisa Witalisa” to opowieść o znanym szelmie Witalisie. Czego to ten zwierz nie obieca by zdobyć to, na co przyjdzie mu ochota. Wykorzystując ufność, łatwowierność, a niekiedy i naiwność napotkanych stworzeń spełnia sam swoje zachcianki. Ci, którzy chcą coś zdobyć bez wysiłku niech się strzegą jego dobrych rad. Ale i lisowi przyjdzie w końcu ponieść zapłatę za swe niecne poczynania. To też opowieść o trudnej, ale koniecznej umiejętności powiedzenia „nie”.
- Teatr Arka, to zawodowy teatr integracyjny z siedzibą we Wrocławiu. Teatr powstał w 1993 roku z inicjatywy Renaty Jasińskiej-Nowak, Andrzeja Nowaka i Bogdana Michalewskiego. Obok zawodowych aktorów na scenie teatru występują aktorzy niepełnosprawni intelektualnie z kilkuletnim doświadczeniem scenicznym. W spektaklu „Czerwony Kapturek w poszukiwaniu Wilka” babcia wcale nie jest chora, a czerwony kapturek już nie jest małą dziewczynką. Być może nawet nie ma żadnego wilka, a jeśli jest- to czy naprawdę jest taki straszny? A może to wilk boi się wszystkiego i ukrywa w lesie udając kogoś innego, bo wie, że zaraz ktoś go może upolować i wsadzić do klatki?
- Teatr Snów – gdański teatr uliczny, założony z inicjatywy Zdzisława Górskiego i Alicji Mojko w 1986 roku. Jest uznawany za jeden z najoryginalniejszych polskich teatrów ulicznych. Poetyckie spektakle reżyserowane przez Zdzisława Górskiego, których najważniejszą inspiracją są opowiadania Brunona Schulza. „Klasa” to opowieść o starszym człowieku, który wraca do szkoły. Chce spotkać kolegów i przeżyć ponownie, lub tylko powspominać, tamten czas. Zasiada w ławce jak kiedyś i porusza się między realnością a fantazją. Wywołuje ze swojej pamięci koleżanki i kolegów oraz wydarzenia, które były dla niego najważniejsze. Wywołuje też magiczne sceny, które ubarwią jego wspomnienia, które zainteresują kolegów z klasy.
- Teatr Na Walizkach powstał w 2005 roku. Na przestrzeni minionych lat teatr współpracował z wieloma aktorami z różnych części świata, co wpłynęło znacznie na ukształtowanie się stylu jego przedstawień. Są zrozumiałe dla każdego odbiorcy niezależnie od wieku i narodowości. Twórczość Teatru Na Walizkach, to przede wszystkim komedie mieszczące się w konwencji teatru ulicznego, teatru improwizacji, visual comedy i cyrku. „Błazenologia” to spektakl w konwencji teatru ruchu, pantomimy i burleski inspirowany klasyką komików kina niemego (Ch. Chaplin, B. Keaton). Jest on zgrabnym połączeniem klasycznych środków wyrazu i scenariuszy w nowoczesnej aktualnej aranżacji i interpretacji.
- Teatr Form Wielu założony został przez dwóch braci: Przemysława Jarzyńskiego i Łukasz Jarzyńskiego w pięknym mieście Płocku. Co kryje tajemnicza walizka, która nagle pojawiła się na scenie? Tego chcą dowiedzieć się bohaterowie spektaklu „Czyja to walizka?”. To przezabawna historia pełna iluzji i magii. Magii teatru lalek, która mieści się w walizce obszernej jak nasza wyobraźnia. Jesteście gotowi odkryć te tajemnicę razem z nami?
- Teatr HoM to projekt integrujący artystów eksplorujących różne formy teatralne, performance, muzyczne i ich wypadkowe. Inicjatorem przedsięwzięcia jest aktor i reżyser teatru pantomimy Jakub Kabus. „Don Kichot” to monumentalne widowisko plenerowe z muzyką na żywo w wykonaniu mistrza flamenco, gitarzysty Michała Czachowskiego oraz saksofonisty Michała Sosny. „Miasteczko… Miasteczko jak miasteczko. Pełno takich w świecie, a wszystkie jednakie. Zgiełk, gwar i tumult. Możni się bogacą, nędzarze biednieją, złodzieje kradną, a dzieci się śmieją. Rwetes. Hałas. Ciche cudzołóstwo i głośne modlitwy. Matrony, pieniacze, wściekłe żony, lubieżnicy i łajdacy, a nie rozróżnisz, kto kim, bo się przecież tak sprytnie chowają… a to za funkcją, a to za urzędem, a jak nie ma za czym większym, to choć za ubiorem… Domy, rzeźnia, targ i młyn…”. Jak dziś świat traktuje wyobcowanych marzycieli pokroju Don Kichota? Na jaki los może liczyć w patriarchalnej społeczności, bynajmniej nie będąca wzorem cnót niewieścich” Dulcynea?
- Dmitrij Makliakow to aktor Kijowskiego Teatru Piosenki i Poezji im. Włodzimierza Wysockiego, reżyser, kompozytor, autor. W swoim repertuarze, oprócz piosenek autorskich, ma też wiele utworów takich legend muzycznej sceny jak: Leonard Cohen, Tom Waits, Marek Grechuta, Bułat Okudżawa czy Włodzimierz Wysocki. Oprócz działalności koncertowej Dmitrij ma w swoim artystycznym dorobku również role w teatrze dramatycznym. Jego ulubiony gatunek teatralny to monodram. W tej formie Dmitrij wypowiada się najpełniej, umiejętnie łącząc słowo, muzykę i pełny wachlarz swoich aktorskich umiejętności w spójną, świadomą dramaturgię opowiadanych przez siebie historii. Jego najnowszy recital Wędrówką jedną życie jest… to bardzo osobiste, intymne zaproszenie słuchaczy do wspólnej poetycko-muzycznej podróży. Do wędrówki śladami wybitnych poetów, autorów, bardów, a także anonimowych ludowych twórców, których dzieła przetrwały w pamięci kolejnych pokoleń. W tej pamięci, która budzi się w snach… Tom Waits, Edward Stachura, a do tego ludowe pieśni ukraińskie i pieśni cygańskie, ten wybór wcale nie jest przypadkowy. Dmitrij Makliakow wraz z autorami śpiewanych przez siebie utworów wiedzie słuchaczy przez meandry życia. Ta podróż to świadectwo naszej Obecności w Historii, Kulturze, w świadomości współczesnych, a być może także przyszłych pokoleń. Recital Wędrówką jedną życie jest… niesie też ze sobą ważne pokrzepiające przesłanie, tak cenne zwłaszcza w dzisiejszych, pełnych dramatycznych wydarzeń czasach. Czasach przepełnionych zwątpieniem i bólem. Tym przesłaniem jest: Wiara, Nadzieja i Miłość. A także pamięć o korzeniach, o naszej zbiorowej i indywidualnej tożsamości. Skąd jesteśmy i kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy i jaki jest cel tej drogi? Wszystkie te pytania i odpowiedzi układają się w recitalu Dimy w wiarygodny dowód tożsamości… W dowód naszej kruchości i niezłomności. Naszych upadków i naszych wzlotów. Układają się w sens naszego istnienia.
25. Festiwal Teatru Otwartego – 7 – 8 – 9 lipca 2023 – Świdnica – szczegółowy program na afiszu
