Igor Strawiński – rosyjski kompozytor, pianista i dyrygent, który uchodzi za jednego z najznamienitszych twórców muzyki XX wieku. Jego obie żony były wybitnymi tancerkami, co z pewnością miało związek z jego muzycznym temperamentem. Słynne „Święto wiosny” skomponował w Szwajcarii w 1913 r. Prapremiera miała miejsce w Paryżu i choreografię tego spektaklu ułożył Polak – Wacław Niżyński. Uchodzi do dzisiaj za najbardziej utalentowanego tancerza minionego wieku. Dzieło Strawińskiego i jego pierwsza postać wykreowana przez Niżyńskiego stały się jednymi z fundamentów współczesnej sztuki baletowej.
Pasjonujący wykład o „Święcie wiosny” wygłosiła 11 lipca 2013 r. dr Iwona Pasińska. Sama przez jedenaście lat była primabaleriną Polskiego Teatru Tańca, jest teatrologiem, dramaturgiem ruchu i choreografem.
Skandal wywołany baletem Strawińskiego i Niżyńskiego, z perspektywy czasu, jest milowym krokiem w świecie baletu. Jak się bowiem okazało kompozycja rosyjskiego muzyka przełożona na język ciał tancerzy stała się inspiracją dla kolejnych pokoleń choreografów i tancerzy.
Dzieło to ma bowiem setki wersji, z których każda zachowując bez najmniejszej zmiany warstwę muzyczną (często odtwarzaną z nośników, aby niczego nie zmienić i nie pomylić), wyzwala na scenach teatrów całego świata nadzwyczajne, urozmaicone kulturami kontynentów i technikami szkół tańca, niemalże filozoficzne wibracje w wykonaniu najlepszych zespołów tanecznych.
Przykładem tego była wersja pokazana w 1959 r. przez zespół baletowy Maurice’a Béjarta, a także formacji Piny Bausch z 1975 r.
Polska premiera miała miejsce dopiero w 1962 r. , a obecnie za sztandarową wersję „Święta wiosny” w Polsce traktowana jest inscenizacja Kieleckiego Teatru Tańca.
W 2006 r. Klaus Obermaier wykreował nieznaną dotąd i jedną z najdroższych inscenizacji „Święta wiosny” wspomaganej technologią cyfrową, w tym 3D.
Prelegentka streściła słuchaczom historię powstania i przesłanie „Święta wiosny”. Zwróciła przy tym uwagę na mistyczny wymiar snutego nutami i tańcem opowiadania, którego centralną postacią jest dziewczyna wybrana na ofiarę. Tutaj wiele uwagi prelegentka poświęciła tancerkom grającym tę rolę.
Jest ona bowiem zawsze niezwykle wyczerpująca i to nie tylko w znaczeniu fizycznym. Dzięki tańczącej do śmierci młodej dziewczynie odrodzić ma się nowe ciało, co jest swego rodzaju alegorią naturalnego i dramatycznego zarazem cyklu przyrody, w którym obumieranie stanowi początek nowego.
https://www.youtube.com/watch?v=u_8q8kWbHcs
Utwór Strawińskiego i koncepty kolejnych mistrzów choreografii niezmiennie jest porywającym doświadczeniem zarówno dla artystów scen, jak i widzów, których nie pozostawia bez intelektualnego i estetycznego niepokoju. Efekt wykładu wzmocniło odtworzenie video z najbardziej znanych przedstawień „Święta wiosny”.
Bardzo interesujący wykład był elementem programu Międzynarodowego Festiwalu Tańca – XV Lądeckiego Lata Baletowego. To wydarzenie, jakie miało miejsce w ubiegłym tygodniu, portal VVENA.PL relacjonował na bieżąco. Sądzę, że takich wykładów i prezentacji powinno być więcej, aby patrząc na piękno tańca, głębiej przeżywać jego przesłanie i lepiej je pojmować.
Krzysztof Kotowicz
Komentarze 2