Tytułowy proces „translokacji” odnosi się do przenoszenia koncepcji europejskiego modernizmu na odległy, azjatycki grunt, co nastąpiło w latach 60. XX wieku. W zaskakującej konsekwencji, miasta Południowej Azji kryją mniej znane arcydzieła tego kierunku.
Budynki zaprojektowane przez architektów wykształconych w Europie: Van Molyvanna i NgoViet Thu, reprezentują styl międzynarodowy w eleganckiej, harmonijnej i wrażliwej na kontekst odmianie. Wystawa pokazuje w jaki sposób Architektura staje się w rękach Twórców narzędziem odbudowania tożsamości narodowej i odnowy kultury. Przyjmując międzynarodowy, aktualny język form, modernizm Kambodży i Wietnamu zachował równocześnie cechy charakteryzujące lokalne budownictwo w jego szerokim spektrum: od słynnych świątyń Angkor po powszechny typ domu wiejskiego. Poszerzenie i znaczne wzbogacenie języka struktur i ornamentów stanowiło duże wyzwanie dla prostoty i uniwersalizmu wpisanego w założenia ruchu międzynarodowego.
Zachwyt wyjątkową architekturą nie może powstrzymać jednak od poruszania trudnych, egzystencjalnych tematów, z których najważniejszym jest przemijanie architektury. Przemijanie postrzegane zarówno jako „rozkład”, erozja betonu widoczna w ekspresyjnych ujęciach fotograficznych, ale też jako przemijanie architektury w procesie jej wyburzania. Wystawa prezentuje zdjęcia budynków, z których część jest zagrożona rozbiórką. Presja inwestorów na pozyskanie terenów w centrach miast Południowej Azji ma zgubny wpływ na losy dzieł modernizmu. Fotografie przedstawione na wystawie opowiadają o odnajdywaniu pereł modernizmu w mało znanych kontekstach kulturowych, geograficznych i przestrzennych. Zestawione ze scenerią otoczenia: dniem codziennym Kambodży i Wietnamu, mówią o architekturze, ludziach i czasie, który zmienia miasta.
Wystawę pt. „Translokacje modernizmu – architektura Kambodży i Wietnamu” można oglądać w Muzeum Architektury we Wrocławiu. Ekspozycja będzie dostępna do 7 stycznia 2018 r.
