„Piękny śpiew” daje artystom możliwości zaprezentowania mistrzowskiego operowania głosem. Niezaprzeczalnym królem bel canta jest Gioacchino Rossini.
Popisowe arie głównych bohaterów to fundament wszystkich oper Rossiniego, od „Cyrulika sewilskiego” po „Wilhelma Tella”. Alegoryczne postaci z baśni nasycone są w tej interpretacji wyrazistymi cechami charakteru, dzięki czemu stają się jeszcze bliższe widzom. Inscenizacja słynnej Iriny Brook przenosi odwieczny konflikt wartości na grunt współczesnych realiów. Postaci wydają się widzom dobrze znane, jak sąsiedzi lub osoby, które widujemy w mediach. Komiczny charakter dzieła nie pozwala na wytchnienie od śmiechu. Całość, jak to u Rossiniego, zanurzona jest w morzu porywających melodii.